bijna

Eergisteren was dus aan het zwembad zitten op het gemak en wat kaartspellekes meespelen. Savons ben ik aan tafel gearriveerd bij de Bulgaren. Ik ben samen met hen weggeweest, maar zij moesten zonodig counterstriken (zo passee). Zelf heb ik nogmaals mijn mails gecheckt.
Terug in het hotel rond 23u20 of zo, wat ik geen uur vond. Ik ging kijken op het dak, maar daar was niemand. Er leek echter wel een dol feestje aan de gang op een overzet boot in de haven.
Na een toertje langs het water op pier wou ik piepen in die overzet, tot ik de "vertrouwelijke" WIESJ hoorde. Juist ja, de Polen bouwden hun eigen feestje voor de boot, want het was een closed party...
Er waren ook twee meisjes aanwezige die ze eens opgescharreld hadden in een bar. Met ene ervan heb ik (voor het onderhoud van de taal) de ganse avond frans gesproken... Kort nadat ik er bij kwam gingen de Polen helium balonnen gaan stelen op de overzetboot. Moraal van het verhaal: Ouzo is niet goed, helium is te tof en Polen zijn eigenlijk wel nog sjieke gasten.

Gisteren dus doorgeslapen tot in de namiddag.
Omdat ik wel wat honger had ben ik met Deja een burger gaan boefen om er tegen te kunnen. In de restaurant daardoor bijna niks gegeten... Ik zat bij de Bulgaren aan tafel en die inviteerden me om bij hen te komen savons. Het was echter een drankstonde van russisch formaat waar ik niet aan deel genomen heb.
Niki deed deel van zijn levensverhaal, mede door de menta, raki, ouzo en metaxa. Maar het was me wel het verhaal... (2 jaar canada, 1,5 jaar israel, 4 maand frankrijk, meestal zonder iets op zak)
Bulgaren zijn nog toffe gasten, maar ze drinken beetje veel.
Iedere nationaliteit waartegen ik sprak wou mij eigenlijk duidelijk maken dat zijn land leeft op alcohol, presenteerde me vol trots hun vergif en als ik sprak dat ik liever belgisch bier heb menen zij het beste bier te hebben... jeetje toch...

Vandaag was het wijnproeverkesdag. In de voormiddag de gewone lessen, geluisterd links en rechts hoe ze het gisteren gesteld hadden in de bergen (de brossers). In de namiddag gingen we dus met de bus naar een wijnding waar we een proeverke kregen. Maar twas rooie wijn et ca ne me plait pas.
Ondertussen heb ik mijn busticket gekocht (21u45). Ik ben net gaan vragen in de restaurant of ik niet kan voor eten, maar it's impossible... MALAGAS! Dan maar weer zo'n vette burger.
Veel mensen wilden eigenlijk wel mijn emailadres hebben... Maarja, wat heb ik daar aan :p. Ik zie het nu al voor me "als je eens in Bulgarije bent moet je zeker bellen" en "waar blijven je foto's" en weet ik veel.
Een zoveelste reeks mensen leren kennen voor een tijdelijke periode, dat lukt wel om te vergeten.

Hoop op een rustige terugweg.